Yo creo que todavía no es demasiado tarde para construir una utopía que nos permita compartir la tierra.
Gabriel García Márquez

jueves, 20 de diciembre de 2007

¿Qué din os rumorososna

costa verdecenteao

raio transparentedo

prácido luar?

¿Qué din as altas copas

de escuro arume

arpadoco seu ben compasado

monótono fungar?
Do teu verdor cinguido

e de benignos astros

confín dos verdes castro

se valeroso chan

,non des a esquecemento

da inxuria o rudo encono;

desperta do teu sono

fogar de Breogán.
Os bos e xenerososa

nosa voz entendene

con arroubo atendeno

noso ronco son,

mais sóo os iñorantese

féridos e duros,

imbéciles e escuros

non nos entenden, non.
Os tempos son chegados

dos bardos das edades

que as vosas vaguedades

cumprido fin terán;

pois, donde quer, xigante

a nosa voz pregoa

a redenzón da boa

nazón de Breogán.